5ο Ευρωπαϊκό Συνέδριο Επείγουσας Ιατρικής στο Μονάχο
Γεώργιος Θεοχάρης, Παθολόγος
Σοφία Δαλακλίδου, Ειδ. Καρδιολογίας
Παναγιώτης Κοροδήμος, Ειδ. Ακτινολογίας
Πολυξένη Μπιτούνη, Ειδ. Παιδιατρικής
Κωνσταντίνος Μπουλέκος, Ειδ. Γεν. Ιατρικής
Ράνια Τσιριγώτη, Ειδ. Γεν. Ιατρικής
Επισκεφτήκαμε το Μόναχο το Σεπτέμβριο του 2008 για το 5ο Ευρωπαϊκό συνέδριο της Επείγουσας Ιατρικής, που οργανώθηκε από την Ευρωπαϊκή Εταιρία Επείγουσας Ιατρικής. Για άλλη μια φορά δόθηκε έμφαση στην ανάγκη ανάπτυξης της Επείγουσας Ιατρικής τόσο ως ειδικότητας, όσο και ως υποειδικότητας, αλλά και της ανάγκης περισσότερης έρευνας θεωρητικής και εφαρμοσμένης στα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών. Επίσημη προσκεκλημένη του συνεδρίου ήταν η Judith Tintilelli από τους πρωτεργάτες της Επείγουσας Ιατρικής στις Η.Π.Α και υπεύθυνη έκδοσης του εγκυρότερου βιβλίου αναφοράς στην Επείγουσα Ιατρική.
Το συνέδριο έγινε στο Γκάσταιγκ, ένα πελώριο πολιτιστικό κέντρο, που είναι και η έδρα της Φιλαρμονικής Ορχήστρας. Έχει χτιστεί στη θέση μιας μπυραρίας, όπου το 1939 τοποθέτησαν βόμβα με σκοπό να δολοφονήσουν τον Χίτλερ, ο οποίος πάντως τη γλίτωσε τότε. Περιηγηθήκαμε σε μια πόλη με πολύ πράσινο, τάξη, καθαριότητα αλλά και σημαντικά μουσεία και μνημεία. Το Ντόϊτσες είναι ένα εκπληκτικό μουσείο Τεχνολογίας και Μηχανικής και μετά την επίσκεψη σε αυτό σου μένουν λίγες αμφιβολίες γιατί η Γερμανία αλλά και η Βαυαρία είναι πρωτοπόρες στην τεχνολογία.
Στην περιοχή των μουσείων βρίσκονται τρία κτίρια χτισμένα σύμφωνα με τους τρεις βασικούς αρχαιολογικούς ρυθμούς: τον Δωρικό, τον Ιωνικό και τον Κορινθιακό. Τα Προπύλαια, η Γλυπτοθήκη και το κτίριο των αντικών. Σχεδιάσθηκαν από τον Λέο Φον Κλέντσε κατά παραγγελία του βασιλέως Λουδοβίκου του Α΄ στα χρόνια της ανεξαρτησίας της Ελλάδας. Και δεν είναι τυχαίο ότι πρώτος βασιλιάς της Ελλάδος ήταν ο Βαυαρός Όθωνας. Η Παλαιά Πινακοθήκη, η Νέα Πινακοθήκη και η Πινακοθήκη της Μοντέρνας Τέχνης περιλαμβάνουν όλη την ιστορία της Ευπωπαϊκής Τέχνης και πολλά έργα αναπαράστασης της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.
Εντυπωσιακότερα πιθανώς ήταν τα πάρκα και ο ζωολογικός κήπος. Όπως και οι ποδηλατοδρόμοι που υπήρχαν παντού. Θυμάμαι μια ασθενή μου, που τελειώνοντας την καριέρα της στη Γερμανία έφερε το ποδήλατό της στην Ελλάδα. Η πρώτη της βόλτα στου Παπάγου αποτέλεσε τη φρικτότερη εμπειρία στη ζωή της και χρειάστηκε αρκετά ηρεμιστικά για να τη ξεχάσει. Γυρίζοντας στην Ελλάδα και βλέποντας τους μαθητές να βαδίζουν στο δρόμο για να πάνε στα σχολεία του Ζωγράφου (τα πεζοδρόμια είναι κατειλημμένα από παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα), σκέφτομαι το μέλλον μιας γενιάς στην οποία καταργούμε το νόημα απλών λέξεων όπως πεζοδρόμιο.
Αναφυλαξία εκλυόμενη μετά από άσκηση
Katja Goldfl am and Christine Tsien Silvers Harvard/Massachusetts General Hospital, USA
Παρουσίαση περιστατικού
Άρρεν άτομο 57 ετών προσήλθε στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών επειδή βρέθηκε σε σύγχυση, με έντονη εφίδρωση και με ένα διάχυτο ερυθηματώδες εξάνθημα. Στο δρόμο προς την εργασία του και καθώς οδηγούσε έφαγε ένα σταρένιο κουλούρι και κατόπιν φτάνοντας ανέβηκε με τα σκαλοπάτια πέντε ορόφους. Τότε, άρχισε να νιώθει μια έξαψη και να έχει αίσθημα δύσπνοιας και αμέσως μετά λιποθύμησε. Κατά την άφιξη του στα Επείγοντα ήταν υποτασικός, είχε κάνει έναν εμετό και ήταν επιθετικός, ενώ δεν δεχόταν την τοποθέτηση ενδοφλέβιου καθετήρα. Στο Τμήμα, διαπιστώθηκε ότι ο ασθενής ήταν απύρετος, με 87 σφυγμούς το λεπτό, με αρτηριακή πίεση 72/27 mmHg, 18 αναπνοές το λεπτό και κορεσμό οξυγόνου 97%, ενώ βρισκόταν υπό παροχή οξυγόνου. Κατά την ακρόαση είχε τρίζοντες στο 1/3 των πνευμονικών πεδίων άμφω. Στον ασθενή χορηγήθηκε διφαινυδραμίνη 25 mg IV, μεθυλπρεδνιζολόνη 125 mg IV, και 1 Lt φυσιολογικού ορού και έτσι επιτεύχθηκε αρτηριακή πίεση 110/54. Τα αποτελέσματα από τις αναλύσεις αίματος ήταν φυσιολογικά. Η ακτινογραφία θώρακος έδειξε διηθήσεις άμφω στα κατώτερα πνευμονικά πεδία, σε αντίθεση με το πνευμονικό οίδημα, οπότε και χορηγήθηκε φουροσεμίδη 20 mg IV και αζιθρομυκίνη 500 mg PO. Εισήχθη στο νοσοκομείο όπου και η ανάρρωση του ήταν ομαλή.
Αναφυλαξία εκλυόμενη μετά από άσκηση
Ο ασθενής είχε γνωστό ιστορικό αναφυλαξίας μετά από άσκηση με διαλείποντα επεισόδια εξάψεων και κνίδωσης τα οποία συνήθως λύονταν με την από του στόματος χορήγηση διφαινυδραμίνης και με τη διακοπή της άσκησης. Αυτός ο τύπος αναφυλαξίας είναι σπάνιος ή μάλλον είναι μια κατάσταση που δεν αναγνωρίζεται εύκολα και θεωρείται ότι είναι ένας ξεχωριστός υπότυπος αλλεργίας. Στους εκλυτικούς παράγοντες περιλαμβάνονται διάφορες μορφές άσκησης είτε μεμονωμένες είτε σε συνδυασμό με τη λήψη συγκεκριμένων τροφών ή φαρμάκων όπως είναι η ασπιρίνη ή άλλα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη. Ο πιο συνηθισμένος εκλυτικός παράγοντας από τις τροφές που έχει συνδυαστεί με την αναφυλαξία μετά από άσκηση είναι η πρωτεΐνη γλιαδίνη που υπάρχει στο σιτάρι και συγκεκριμένα, η κατανάλωση κάποιου προϊόντος που περιέχει σιτάρι μπορεί σε διάστημα 4-6 ωρών αν συνδυαστεί με κάποια αθλητική δραστηριότητα να επάγει αλλεργική αντίδραση. Ο υποκείμενος παθοφυσιολογικός μηχανισμός θεωρείται ότι σχετίζεται με την αποκοκκίωση των μαστοκυττάρων λόγω της αύξησης του α-αδρενεργικού τόνου και λόγω της αύξησης της ωσμωτικότητας σαν αποτέλεσμα της αφυδάτωσης κατά τη διάρκεια της άσκησης, ενώ η αύξηση της σπλαγχνικής ροής αίματος κατά την προσπάθεια έχει ως αποτέλεσμα να είναι μεγαλύτερη και η έκθεση στα τροφικά αλλεργιογόνα.
Διαφορική διάγνωση
Παρόμοια κλινική εικόνα με την αναφυλαξία μετά από άσκηση έχουν και άλλες καταστάσεις όπου υπάρχει βρογχόσπασμος, αλλά σε αυτές δεν συναντάμε αγγειοκινητική αστάθεια. Οι καρδιακές αρρυθμίες θα πρέπει να μπαίνουν στη διαφορική διάγνωση αλλά οι δερματικές εκδηλώσεις υπονοούν την παρουσία μιας αλλεργικής συνιστώσας. Η χολινεργική κνίδωση έχει παρόμοιες δερματικές αλλοιώσεις, αλλά εδώ εκλυτικός παράγοντας είναι μόνο η αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος και δεν καταλήγει σε αγγειοκινητικό σοκ.
Θεραπεία
Άμεση διακοπή της άσκησης. Η αγωγή είναι παρόμοια με αυτή που απαιτείται στις διαμεσολαβούμενες από IgE αλλεργικές αντιδράσεις και περιλαμβάνει τη χορήγηση διφαινυδραμίνης, αναστολείς των H2 υποδοχέων, στεροειδή, βρογχοδιασταλτικά επί βρογχόσπασμου, και ανάλογα με τη σοβαρότητα, υποδόρια ή ενδοφλέβια χορήγηση επινεφρίνης επί υπότασης και για τη διασφάλιση των αεραγωγών. Η διασωλήνωση ή η κρικοθυρεοτομή επί σοβαρού αγγειοοιδήματος θα πρέπει να λαμβάνονται πρώιμα υπόψιν. Παρατήρηση του ασθενούς τουλάχιστον για 6 ώρες για την υποχώρηση των συμπτωμάτων.
Προφύλαξη
Εφόσον ο ασθενής είναι διεγνωσμένος, θα πρέπει πάντα να έχει μαζί του μια συσκευή αυτοέγχυσης επινεφρίνης και να διακόπτει την άσκηση μόλις ξεκινούν τα συμπτώματα. Η προφυλακτική αγωγή με αντιισταμινικά δεν έχει αποδειχθεί αποτελεσματική.
Περίληψη
Η προκαλούμενη από άσκηση αναφυλαξία είναι μια σπάνια μορφή αλλεργίας που περιστασιακά συσχετίζεται με τροφικά ή φαρμακευτικά αλλεργιογόνα, αλλά αντιπροσωπεύει ένα επείγον περιστατικό που οι κλινικοί γιατροί θα πρέπει να σκέφτονται κατά τη διαφορική διάγνωση ενός συγκοπτικού επεισοδίου. Η αγωγή είναι παρόμοια με αυτή που ακολουθούμε σε κάθε αλλεργική αντίδραση. Το κλειδί είναι να αναγνωρίσουμε τη συσχέτιση του επεισοδίου με την άσκηση και έτσι να αποφευχθεί η επανάληψη του, μέσω της αποφυγής των εκλυτικών παραγόντων του.
Προνοσοκομειακή αναγνώριση, προτεραιότητα και φροντίδα ασθενών με οξύ εγκεφαλικό επεισόδιο στη Στοκχόλμη
Helena Borovzkya, Annika Berglunda, Lars Jonssona, Leif Svesnssona, Nils Wahlgrenb
aStockholm Prehospital Centre and bKarolinska Univ Hospital, Stockholm, Sweden
Εισαγωγή
Το εγκεφαλικό επεισόδιο είναι η πιο κοινή αιτία αναπηρίας και η τρίτη κύρια αιτία θανάτου στη Σουηδία. Ενδοφλέβια χορήγηση ανασυνδυασμένου ενεργοποιητή ιστικού πλασμινογόνου (recombinant tissue plasminogen activator, rt-PA) μέσα σε 3 ώρες από την εμφάνιση των συμπτωμάτων είναι η εγκεκριμένη θεραπεία για το ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο. Μελέτες έχουν δείξει ότι η θεραπεία με rt-PA υποχρησιμοποιείται και ο κύριος λόγος για αυτό είναι η καθυστερημένη άφιξη του ασθενούς στο νοσοκομείο. Έγκαιρη και γρήγορη αναγνώριση των συμπτωμάτων είναι αναγκαία για να μειωθεί ο χρόνος μεταξύ της έναρξης των συμπτωμάτων και της θεραπείας.
Μέθοδος
Είναι μια αναδρομική μελέτη όλων των ασθενών στους οποίους τέθηκε η διάγνωση «εγκεφαλικό επεισόδιο» κατά τη διάρκεια του 2006, οι οποίοι είχαν εισαχθεί στα επείγοντα περιστατικά του Sodersjukhuset στη Στοκχόλμη. Η συλλογή των δεδομένων έγινε από ιατρικά αρχεία και τη βάση δεδομένων SOS-Alarm.
Σκοπός
Σκοπός της μελέτης αυτής ήταν να προσδιορίσει τους προνοσοκομειακούς παράγοντες που προκαλούν καθυστέρηση στους ασθενείς που φτάνουν στο νοσοκομείο με ασθενοφόρο. Αυτοί οι παράγοντες περιλαμβάνουν τον τρόπο διακομιδής στο νοσοκομείο, χρόνοι μεταφοράς, προτεραιότητα, εκτίμηση και θεραπεία.
Αποτελέσματα
Συνολικά 1.144 ασθενείς έλαβαν μέρος στη μελέτη και το 74% αυτών διακομίσθηκε στο τμήμα επειγόντων περιστατικών με ασθενοφόρο. Στο 3% αυτών έγινε θεραπευτική χορήγηση rt-PA μετά την εισαγωγή στο νοσοκομείο και όλοι εκτός ενός διακομίσθηκαν με ασθενοφόρο. Συνολικά, ο μέσος χρόνος παραμονής του ασθενούς στην προνοσοκομειακή αλυσίδα φροντίδας, από τη στιγμή της κλήσης στο κέντρο άμεσης βοήθειας μέχρι την εισαγωγή στο νοσοκομείο, ήταν 101 λεπτά. Ο χρόνος έναρξης των συμπτωμάτων δεν αναφερόταν στο 59%. Οι ίδιοι οι ασθενείς καθυστέρησαν να ειδοποιήσουν για ιατρική βοήθεια, κατά μέσο όρο πέρασαν 55 λεπτά έως την ενημέρωση του τοπικού ΕΚΑΒ. Ο διασώστης μπορούσε να αναγνωρίσει τα συμπτώματα σαν εγκεφαλικό επεισόδιο στις μισές περιπτώσεις. Μόνο το 6% αυτών διακομίστηκαν με το υψηλότερο επίπεδο προτεραιότητας. Το πλήρωμα του ασθενοφόρου μπορούσε να προσδιορίσει την κατάσταση του ασθενή σαν εγκεφαλικό επεισόδιο στο 51%. Μέτρηση σφυγμών, συστολικής αρτηριακής πίεσης και κορεσμός οξυγόνου έγινε στο 93-95% των περιπτώσεων. Γλυκόζη αίματος και θερμοκρασία στο 51% και 3% αντίστοιχα.
Συμπεράσματα
Τα κύρια ευρήματα είναι ότι 74% των ασθενών με εγκεφαλικό επεισόδιο διακομίστηκαν στο νοσοκομείο με ασθενοφόρο. Όλοι οι ασθενείς που τους έγινε θεραπευτική χορήγηση rt-PA, μεταφέρθηκαν με ασθενοφόρο εκτός από έναν. Υπήρχαν δυσκολίες στην αναγνώριση των συμπτωμάτων σε όλη την έκταση της αλυσίδας φροντίδας που οδήγησε σε καθυστέρηση ώστε να επιτευχθεί έναρξη θεραπείας με rt-PA. Το πλήρωμα του ασθενοφόρου ακολούθησε τις κατευθυντήριες οδηγίες επίσης, αλλά υπήρξε μερική αποτυχία στην παρακολούθηση αρτηριακής πίεσης, θερμοκρασίας σώματος και γλυκόζης αίματος.
Η χρησιμότητα του άμεσου test διάγνωσης της γρίπης (RIT) για την αντιμετώπιση βρεφών ηλικίας κάτω των 3 μηνών – χωρίς προηγούμενα προβλήματα υγείας – με πυρετό χωρίς σαφή εστία
Javier Benito, Eider Astobiza, Andere Equireum, Borja Gomez, Santi Mintegi and Miguel A. Vazquez Hospital de Curces, Spain
Βρέφη με πυρετό και επιβεβαιωμένη ιογενή λοίμωξη διατρέχουν μικρότερο κίνδυνο για βακτηριακή λοίμωξη. Μελέτες έδειξαν ότι η «εισαγωγή» και χρήση της άμεσης εργαστηριακής επιβεβαίωσης της γρίπης στα θεραπευτικά πρωτόκολλα παιδιών ηλικίας 3-36 μηνών με πυρετό χωρίς σαφή εστία μπορεί να ελαττώσει τον αριθμό των διαγνωστικών εξετάσεων της χρήσης των αντιβιοτικών και των νοσηλίων σε νοσοκομείο. Ο αντικειμενικός σκοπός αυτής της μελέτης ήταν να εκτιμήσει την επίδραση της «εισαγωγής» και χρήσης του RIT στα πρωτόκολλα ρουτίνας όσον αφορά βρέφη ηλικίας κάτω των 3 μηνών με πυρετό και χωρίς σημεία εστιακής λοίμωξης κατά τη διάρκεια περιόδων γρίπης.
Κατά τη διάρκεια τεσσάρων συνεχόμενων περιόδων γρίπης (από 1/11/2003 μέχρι 31/7/2007) μελετήθηκαν βρέφη ηλικίας 0-3 μηνών τα οποία παρουσιάζουν πυρετό χωρίς άλλα σημεία εστιακής λοίμωξης και στα οποία έγινε RIT επειγόντως προκειμένου να τεθεί διάγνωση. Το RIT έγινε όταν η συχνότητα εμφάνισης της γρίπης ξεπερνούσε τα 100 περιστατικά ανά 100.000 κατοίκους. Για κάθε ασθενή καταγράφονταν: τα δημογραφικά του στοιχεία, συμπτώματα και ευρήματα από την κλινική εξέταση, το αποτέλεσμα του RIT και των άλλων διαγνωστικών εξετάσεων και η διάγνωση. Σε όλα τα εξετασθέντα βρέφη έγινε και follow up τηλεφωνικά.
Το RIT διενεργήθηκε σε 119 βρέφη, από τα οποία 56 (ποσοστό 47,1%) είχαν θετικό RIT. Ο μέσος όρος ηλικίας βρεφών με θετικό και αρνητικό RIT ήταν περίπου ο ίδιος (55,4% έναντι 51,5%) όπως παρόμοια ήταν και η μέση θερμοκρασία 38,50 C έναντι 38,40 C αντίστοιχα.
Εργαστηριακές και διαγνωστικές εξετάσεις έγιναν σε πολύ μικρότερο ποσοστό σε βρέφη με θετικό RIT με στατιστικά μεγάλες διαφορές με αυτά που υποβλήθηκαν σε εξετάσεις αίματος (71,4% έναντι 96,8%), stick ούρων (82,1% έναντι 100%) Ro θώρακος (1,8% έναντι 17,5%) και οσφυονωτιαία παρακέντηση (3,6% έναντι 27,1%). Μέχρι τη στιγμή της διάγνωσης σε κανένα από τα βρέφη με θετικό RIT δεν είχε δοθεί αντιβίωση, σε αντίθεση με 31,7% των βρεφών με αρνητικό RIT που έλαβαν αγωγή. Μόνο ένα βρέφος με θετικό RIT νοσηλεύθηκε στο νοσοκομείο για παρακολούθηση, χωρίς όμως και πάλι να δοθεί αγωγή. Όσον αφορά τα βρέφη αρνητικό RIT, 18 νοσηλεύτηκαν στο νοσοκομείο.
Όλες οι περιπτώσεις -10 συνολικά- στις οποίες βρέθηκαν θετικές καλλιέργειες προήλθαν από την ομάδα των βρεφών με αρνητικό RIT. Σε 6 καλλιέργειες ούρων απομονώθηκε Ε. Coli, σε 2 καλλιέργειες οσφυονωτιαίου υγρού απομονώθηκε Listeria monocytogenes, σε 1 καλλιέργεια αίματος Staphylococcus aereus και σε 1 καλλιέργεια ούρων Enterococcus fecalis. Η χρήση του άμεσου test διάγνωσης της γρίπης RIT για τη διερεύνηση μέχρι πρότινος υγιών βρεφών που εμφάνισαν πυρετό, χωρίς όμως σημεία εστιακής λοίμωξης, θα ελαττώσει τη συνολική διενέργεια άλλων εργαστηριακών εξετάσεων, τη χρήση αντιβιοτικών και την άσκοπη ενδονοσοκομειακή νοσηλεία.
Η Αναπνευστική Δυσχέρεια Παίδων είναι ένα ακόμα περιστατικό που απαιτεί διερεύνηση
Alastair Kidd and Tom Beattie Edinburgh, UK
Εισαγωγή
Αναφέρεται περιστατικό παρατεταμένου υπεραερισμού μετά από άσκηση σε κορίτσι 11 ετών σχετιζόμενη με μεταβολική οξέωση και με σημαντική αύξηση γαλακτικού οξέως στο τριχοειδικό αίμα.
Ιστορικό παρούσας νόσου
Κορίτσι 11 ετών προσήλθε στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του Royal Hospital for Sick Children, στο Εδιμβούργο. Κατά τη διάρκεια του μαθήματος της γυμναστικής στο σχολείο, ολοκλήρωσε στο στίβο με τρέξιμο, απόσταση ενός χιλιομέτρου. Αμέσως μετά, παρουσίασε εκσεσημασμένη ταχύπνοια και αδυναμία ομιλίας λόγω αναπνευστικής δυσχέρειας. Προσήλθε στα ΤΕΠ είκοσι λεπτά μετά το τέλος του αγωνίσματος με εμμένουσα ταχύπνοια.
Διερεύνηση και αποτελέσματα
Κατά την εξέταση, διαπιστώθηκε ότι πρόκειται για ένα κατά τα άλλα υγιές θήλυ άτομο 11 ετών τυπικής ανάπτυξης. Η αναπνευστική δυσχέρεια επέμενε, οι σφυγμοί της ήταν 135 το λεπτό, ενώ η αναπνευστική συχνότητα ήταν 90 αναπνοές το λεπτό. Κατά την ακρόαση του αναπνευστικού συστήματος, δεν διαπιστώθηκαν ακροαστικά ευρήματα, ούτε διάχυτα ούτε εντοπισμένα στο στήθος της ασθενούς. Ο κορεσμός οξυγόνου ήταν 100% και η ακτινογραφία θώρακος χωρίς παθολογικά ευρήματα. Τα υπόλοιπα διαθέσιμα εργαστηριακά ευρήματα είχαν ως εξής: γλυκόζη αίματος 5,3 mmol/l, pH αρτηριακού αίματος 7,3, περίσσεια βάσης 6,8, διττανθρακικά 18,9 mmol/l και επίπεδα γαλακτικού στο τριχοειδικό αίμα 9,2 mmol/l. Δεδομένων των αποτελεσμάτων, η διάγνωση που τέθηκε ήταν γαλακτική οξέωση οφειλόμενη στην άσκηση. Μέσα σε μία ώρα και μετά από συντηρητική θεραπεία, τα συμπτώματα είχαν υποχωρήσει. Μετά από άλλα 60 λεπτά, επαναλήφθηκε η εξέταση αερίων αίματος και ήταν ως εξής: pH 7,37, περίσσεια βάσης 0,2, διττανθρακικά 25,4 mmol/l. Η επανάληψη της εξέτασης των επιπέδων του γαλακτικού οξέoς, έδειξε ότι αυτά είχαν μειωθεί στο 2,1 mmol/l. Όταν η ταχύπνοια αποκαταστάθηκε, η μέγιστη εκπνευστική ροή ήταν 100% ως αναμενόταν για την ηλικία και το φύλο της ασθενούς.
Συζήτηση
Θεωρούμε, και αφού αποκλείσαμε άλλα δυνητικά αίτια του υπεραερισμού, ότι το πρόβλημα του παιδιού σχετιζόταν με αδυναμία αντιρρόπησης της σημαντικής αύξησης των επιπέδων γαλακτικού στο αίμα μετά την άσκηση. Το γαλακτικό που σχηματίζεται στους σκελετικούς μύες και αυξάνει κατά την άσκηση, μπορεί να συσσωρευτεί και να μετρηθεί έμμεσα στο τριχοειδικό αίμα. Η συσσώρευση του γαλακτικού είναι ένα σημαντικό ερέθισμα για υπεραερισμό. Τα επίπεδα που αναφέρθηκαν ήταν από δείγμα που συλλέχθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα μετά τη διακοπή της άσκησης. Θα περίμενε κανείς να έχει εμφανιστεί μεταβολική αντιρρόπηση. Επίσης, θα πρέπει να υποθέσουμε ότι η τιμή του γαλακτικού θα ήταν σημαντικά πιο αυξημένη από την τιμή 9,2 mml/l που διαπιστώθηκε αμέσως μετά την άσκηση. Ακόμα και σε ένα δείγμα 45 λεπτά μετά την άσκηση, η τιμή 9,2 mml/l υποδηλώνει υπερβολικά υψηλή συγκέντρωση γαλακτικού. Αυτό που δεν είναι σαφές, είναι η αιτιολογία της υπερβολικής αυτής αύξησης. Οφείλεται στη γενικότερη έλλειψη άσκησης ή υποβόσκει κάποια μεταβολική διαταραχή; Το δεύτερο φαίνεται λιγότερο πιθανό, μιας και η ασθενής έχει διανύσει τρέχοντας παρόμοιες αποστάσεις στο παρελθόν χωρίς συμπτώματα.
Συμπέρασμα
Η πρώιμη ανίχνευση της μεταβολικής οξέωσης ως αποτέλεσμα της συσσώρευσης γαλακτικού, διευκολύνθηκε από ένα μηχάνημα μέτρησης του γαλακτικού που βρισκόταν δίπλα στην κλίνη της ασθενούς. Ο υπεραερισμός στα παιδιά μπορεί να έχει ένα μεταβολικό αντίκτυπο που θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη σε κάθε διαφορική διάγνωση.