Αντιψυχωτικά φάρμακα και θνησιμότητα των ηλικιωμένων ασθενών με γεροντική άνοια

Sudeep S. Gill, MD, MSc; Susa. E. Brons.ill, PhD; Sharo.-Lis. T. Normand, PhD; Geo. rey M. Anderso., MD, PhD; .athy Sy.or., MSc; .elvi. La., MSc; Chai. M. Bell, MD, PhD; Phillip E. Le., MD; Hadas D. Fische., MD; Natha. Herrman., MD; Jerry H. Gurwitz, MD; and Paul. A. .ocho., MD, MPH
An. Int Med, 6 March 2007 (146); 390-392

Αντιψυχωτικά φάρμακα και θνησιμότητα των ηλικιωμένων ασθενών με γεροντική άνοια

Σκοπός

Τα αντιψυχωτικά φάρμακα χρησιμοποιούνται ευρέως για την αντιμετώπιση συμπεριφερικών και ψυχολογικών συμπτωμάτων σε ασθενείς με άνοια παρά την ύπαρξη επιφυλάξεων για την ασφάλειά τους. Σκοπός της έρευνας είναι η έρευνα του αποτελέσματος της θεραπείας με αντιψυχωτικά (συμβατικά και άτυπα) και της θνησιμότητας από κάθε αιτία.

Υλικά Μέθοδοι

Μια αναδρομική μελέτη που έγινε στο Οντάριο του Καναδά. Συμμετείχαν ηλικιωμένοι ασθενείς με γεροντική άνοια που παρακολουθήθηκαν από την 1η Απριλίου 1997 έως 31 Μαρτίου 2003. Ο κίνδυνος θανάτου ελέγχθηκε 30, 60, 120 και 180 ημέρες μετά την αρχική λήψη αντιψυχωτικής αγωγής. Συσχετίστηκαν δύο πράγματα, το αποτέλεσμα της χρήσης άτυπων αντιψυχικών σε σχέση με την μη λήψη αντιψυχωσικής αγωγής και το αποτέλεσμα της χρήσης συμβατικών με την χρήση άτυπων αντιψυχωσικών. Οι ομάδες κατηγοριοποιήθηκαν ανάλογα με τον τόπο διαμονής (στην κοινότητα και σε οίκους ευγηρίας).

Αποτελέσματα

Ένα σύνολο 27.259 ζευγαριών αναγνωρίστηκαν. Η νέα χρήση άτυπων αντιψυχωσικών συνδυάστηκε με μια στατιστικά σημαντική αύξηση στον κίνδυνο θανάτου στις 30 ημέρες σε σύγκριση με την μη χρήση στους ασθενείς της κοινότητας (adjusted hazard ratio 1,31, [όρια αξιοπιστίας 95% 1,02-1,70], διαφορά απόλυτου ρίσκου 0,2%) αλλά και στους ασθενείς των οίκων ευγηρίας (adjusted hazard ratio 1,55, [όρια αξιοπιστίας 1,15-2,7], διαφορά απόλυτου ρίσκου 1,2%). Η αύξηση του ρίσκου φαίνεται να επιμένει έως και τις 180 ημέρες αλλά δεν υπήρχε συστηματική παρακολούθηση των ασθενών ώστε να επιβεβαιωθούν αυτά τα αποτελέσματα. Ήταν φανερό επίσης ότι σε σχέση με τα άτυπα αντιψυχωσικά, τα συμβατικά αντιψυχωσικά συνοδεύονταν από μεγαλύτερο κίνδυνο θανάτου σε όλα τα σημεία. Πληροφορίες για τα αίτια των θανάτων δεν υπήρχαν και αστάθμητοι παράγοντες μπορούσαν να επηρεάσουν τους συσχετισμούς.

Συμπεράσματα

Η χρήση άτυπων αντιψυχωσικών σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο θανάτου σε σύγκριση με την μη χρήση σε ηλικιωμένους ασθενείς με άνοια. Ο κίνδυνος θανάτου μπορεί να είναι μεγαλύτερος με τα παραδοσιακά παρά με τα άτυπα αντιψυχωσικά.