ΠΑΛΙΟΓΕΡΜΑΝΑΡΑΔΕΣ!

Όταν έφτασα λίγο πριν το περιπολικό, βρήκα τη γειτονιά στο πόδι. Είχαν βγει από τα σπίτια με τις πιτζάμες και σχημάτιζαν έναν κύκλο στη μέση του οποίου βρισκόταν ένας σωματώδης 85χρονος σε ντελίριο, που τους έβριζε και χειρονομούσε. Κανείς τους δεν τολμούσε να τον πλησιάσει. Μου εξήγησαν ότι ζούσε μόνος του, έπασχε από άνοια και συχνά χανόταν. Με προέτρεψαν να τον εξετάσω εκεί, στον δρόμο.

Με τη βοήθεια των αστυνομικών που έφτασαν προσπαθήσαμε να τον βάλουμε στο σπίτι, όμως η πόρτα ήταν κλειδωμένη.

Μείναμε, έτσι, στην αυλή όπου συνέχισε να με βρίζει, μου επιτέθηκε, μάλιστα, με την παντόφλα και, τελικά, άρπαξε από τα χέρια μου το συνταγολόγιο και το έσκισε.Οι αστυνομικοί κατάφεραν να τον κρατήσουν ώστε να του κάνω μια ηρεμιστική ένεση κι ύστερα αποχώρησαν. Κάποιος γείτονας έφερε ένα ράντζο και με τον παππού ξαπλωμένο στην αυλή, κάτω από τη μουριά πήρα (όσο μπορούσα) τα μέτρα μου συνεχίζοντας την εξέταση του ψυχωσικού επεισοδίου. Μια γειτόνισσα νοσηλεύτρια μού εξήγησε ότι, εκτός από την άνοια, ήταν επιβαρυμένος και με πολλά άλλα, όπως ζάχαρο, γι’ αυτό και ο παθολόγος που τον είχε επισκεφθεί παλιότερα είχε συστήσει την εισαγωγή του σε νοσοκομείο, πράγμα που ο παππούς αρνήθηκε βεβαίως. Τις τελευταίες δέκα ημέρες, όμως, είχε σταματήσει να τρώει και φώναζε μέσα στο σπίτι τις νύχτες. Μέχρι που σήμερα το πρωί, τον βρήκαν ξαφνικά στον δρόμο να τους βρίζει όλους.

Πάνω στην ώρα φτάνει και ο γιος του που όταν όμως πήγε να ξεκλειδώσει διαπίστωσε ότι, εν μέσω ταραχής, είχε πάρει το λάθος κλειδί. Γύρισε αγριεμένος στον πατέρα του και τον ρώτησε πώς βγήκε από το σπίτι. Ο παππούς τού έδειξε χαμογελώντας την ξύλινη σκάλα κάτω από το παράθυρο. Μόνο που σήμερα, αφού κατέβηκε, πήρε από το πλυσταριό το πριόνι και την έκανε κομμάτια!

Συγκράτησα τον γιο του οποίου η υπομονή είχε φτάσει πια στα όριά της. Του εξήγησα ότι η δική μου δουλειά είχε τελειώσει καθώς από εδώ και πέρα ήταν αρμοδιότητα ψυχιάτρου, του επανέλαβα ότι θα έπρεπε να νοσηλευτεί για τα γενικότερα παθολογικά του θέματα και ετοιμάστηκα να φύγω. Ωστόσο, δε με άφησε πριν φέρουν το κλειδί και τον βάλουμε σπίτι.

Δεδομένου ότι είχα χρόνο μέχρι το επόμενο ραντεβού, κάτσαμε όλοι γύρω από τον παππού, κάτω από τον βαθύ ίσκιο της μουριάς – κάποιοι έφεραν και γλυκό νεραντζάκι με κουλουράκια– κι εκείνος, πολύ πιο ήρεμος τώρα και ξαπλωμένος στο ράντζο, μας αφηγήθηκε τα κατορθώματά του όταν ήταν «…πιτσιρικάς στον πόλεμο εναντίον των παλιογερμαναράδων που θέλουν πάλι να μας πιουν το αίμα!».

Σωτήρης Γκορίτσας
Σκηνοθέτης

Το παρόν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. Τα πρόσωπα, τα ονόματα και οι καταστάσεις είναι φανταστικά και οποιαδήποτε ομοιότητα είναι συμπτωματική και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.