Εμβοές ώτων

Ρίζος Βασίλειος
Χειρουργός – Ωτορινολαρυγγολόγος

Εμβοές αυτιών: Ορισμός και επιδημιολογία

Οι εμβοές ώτων είναι: ήχοι, κατά τεκμήριο ενοχλητικοί, οι οποίοι γίνονται αντιληπτοί από το αυτί, χωρίς την παρουσία εξωτερικής ηχητικής πηγής (δηλαδή σε εμφανώς ήσυχο περιβάλλον ο εξεταζόμενος αναφέρει ότι ακούει ήχους –όχι φωνές- ή σε περιβάλλον με οποιοδήποτε επίπεδο θορύβου ακούει άσχετες προς αυτό ηχητικές πηγές, π.χ. σε δωμάτιο με τηλεόραση και μουσική ακούει σφύριγμα που μοιάζει με χύτρα χωρίς όμως αυτό να υπάρχει).
Εμβοές αναφέρει περίπου το 5-15% του γενικού πληθυσμού, λιγότεροι από 5% εξ αυτών αναζητούν ιατρική βοήθεια και το 1% θα έχουν σοβαρές επιπτώσεις στον ψυχοκοινωνικό τους βίο.

Ταξινόμηση

Οι εμβοές διακρίνονται σε υποκειμενικές, δηλαδή γίνονται αντιληπτές από τον ασθενή αποκλειστικά και μονό, και σε αντικειμενικές (φυσήματα), όπου ο ήχος γίνεται αντιληπτός-ακουστός και από τον εξεταστή-παρατηρητή.

  • Για τις υποκειμενικές εμβοές θα μπορούσε κανείς να πει ότι πρόκειται για ηχητικό “παράσιτο”, το οποίο παράγεται κάπου στην ακουστική οδό και κυκλοφορεί εντός αυτής προκαλώντας δυσφορία.
  • Οι αντικειμενικές εμβοές είναι συνήθως σφύζουσες ή περιοδικές-επαναλαμβανόμενες, δηλαδή ακούγονται ταυτόχρονα με το σφυγμό της καρδιάς (π.χ. αγγειακές δυσπλασίες του μέσου ώτος) ή εμφανίζονται με διαφορετική περιοδικότητα από τους ήχους της καρδιάς και οφείλονται σε μυϊκή δραστηριότητα (μυοκλωνικες συσπάσεις) μυών του μέσου ώτος (τείνων το τύμπανο μυς και μυς του αναβολέα).

Μεγαλύτερη αξία έχει η αναφορά στις υποκειμενικές εμβοές, καθ’ ότι αποτελούν και τη συντριπτική πλειοψηφία αυτών.

Αίτια υποκειμενικών εμβοών

Από τα συχνότερα και απλούστερα αίτια εμβοών είναι η κατάληψη του έξω ακουστικού πόρου από κυψελίδα ή ξένο σώμα, κάτι που εύκολα διαγιγνώσκεται και αντιμετωπίζεται.
Είναι σπάνιο ασθενής να πάσχει από βαρηκοΐα χωρίς αυτή να συνοδεύεται από εμβοές, ενδεχομένως μάλιστα να μην έχει γίνει αντιληπτή η ακουστική έκπτωση και οι εμβοές να αποτελέσουν την αφορμή για την ανάδειξη της. Συνεπώς η συχνότερη κατάσταση που συνοδεύεται από εμβοές είναι η βαρηκοΐα.

Απαιτείται προσεκτική και λεπτομερής διερεύνηση του συμπτώματος των εμβοών (ειδικά όταν είναι μονόπλευρες), ώστε να μη διαφύγει της διάγνωσης σημαντικό οργανικό αίτιο όπως π.χ. το ακουστικό νευρίνωμα, το οποίο είναι καλοήθης όγκος, που αναπτύσσεται επί του στατικοακουστικού νεύρου (πρόκειται για σβάνωμα), πιέζοντας το και προκαλώντας συμπτώματα.
Συνεχείς, αμφοτερόπλευρες και υψηλής συχνότητας εμβοές (σαν λεπτό σφύριγμα), συχνά συνοδεύουν τη βαρηκοΐα από θόρυβο, την πρεσβυακοΐα (βαρηκοΐα των ηλικιωμένων) και τη βαρηκοΐα από επίδραση ωτοτοξικών φαρμάκων (αμινογλυκοσίδες, διουρητικά, σαλικυλικά).

Εμβοές αναφέρονται συχνά σε συλλογή υγρού στην κοιλότητα του μέσου ώτος -εκκριτική ωτίτιδα-, όταν μετά από κάποιο βαρύ κρυολόγημα ή λοίμωξη ανώτερου αναπνευστικού επισυμβαίνει απόφραξη των ευσταχιανών σαλπίγγων και προβληματικός αερισμός του μέσου ώτος. Στην εν λόγω συνθήκη γίνονται αντιληπτοί και ήχοι, στους οποίους φυσιολογικά δεν αποδίδουμε ιδιαίτερη σημασία, όπως εκείνοι της μάσησης ή το άνοιγμα και το κλείσιμο των βλεφάρων.

Σχεδόν πάντα από εμβοές συνοδεύονται η ωτοσκλήρυνση -πάθηση κατά την οποία η βάση του αναβολέα αγκυλώνεται επί της ωοειδούς θυρίδος- και η v.Meniere στην οποία εμφανίζεται συμφόρηση του λαβύρινθου από περίσσεια υγρών (λέμφου), δηλαδή ο επονομαζόμενος ύδρωπας του λαβύρινθου.

Είναι ιδιαίτερα συχνό να εμφανίζονται και να επιτείνονται οι εμβοές σε περιόδους υπέρμετρου ψυχολογικού stress όπως επί προσωπικών, κοινωνικών και επαγγελματικών δυσχερειών ή σε διαταραχές του ύπνου (αϋπνία) και μελαγχολία.

Είναι σημαντικό να τονισθεί η δυναμική σχέση που πολλές φορές υπάρχει ανάμεσα στα ακουστικά φαινόμενα (βαρηκοΐα-εμβοές) και στη διαταραγμένη ισορροπία (ζάλη-αστάθεια-ίλιγγος) όπως π.χ. συμβαίνει στη ν. Meniere, όπου λόγω συμφόρησης του λαβύρινθου εκδηλώνεται ίλιγγος, εμβοές και βαρηκοΐα χαμηλών συχνοτήτων.

Εμβοές εμφανίζονται επίσης σε κεντρικού τύπου και συχνά ασαφούς εντόπισης βλάβες, όπως απομυελλινωτικά νοσήματα (πολλαπλή σκλήρυνση), μετά από επεμβάσεις ανοιχτής καρδίας ή νευροχειρουργικές επεμβάσεις, μετά από μηνιγγίτιδα ή εγκεφαλίτιδα, σε αιμοδυναμικές διαταραχές όπως υπέρταση και υπόταση, σε υπογλυκαιμία και χρήση ναρκωτικών ουσιών.

Θεραπεία

Εάν εξαιρέσουμε τις καταστάσεις εκείνες κατά τις οποίες η άρση της αιτίας είναι απλή και οδηγεί εύλογα σε αναστολή του συμπτώματος των εμβοών, όπως π.χ. κυψελίδα, εκκριτική ωτίτιδα, stress, υπέρταση, υπόταση, ουσίες (και το αλκοόλ μαζί), κ.τ.λ., τότε στην πράξη μιλάμε για διαχείριση συμπτώματος εμβοών σε ασθενείς με βαρηκοΐα νεύρου ή σε εκείνους στους οποίους καμιά εμφανής παθολογική κατάσταση δεν ενέχεται στην πρόκληση του ενοχλητικού αυτού συμπτώματος.

Επιλογές που έχουμε, εφόσον ο ασθενής μας ανήκει στην τελευταία ομάδα, είναι:

  1. Καθησυχάζουμε και ενημερώνουμε τον πάσχοντα.

    Οι εμβοές δεν αποτελούν σύμπτωμα σοβαρού νοσήματος και ούτε αιτία απώλειας της ακοής του. Αυτό θα τον ηρεμήσει, διότι θα καταστείλει φόβους απώλειας ακοής όπως και ότι δεν τίθεται σε γενικότερο κίνδυνο η υγεία και η ζωή του. Ιδιαίτερα σημαντικό είναι το γεγονός ότι στοχεύουμε ο πάσχων, κατόπιν τούτου, να μην ασχολείται ιδιαίτερα με το σύμπτωμα και κυρίως να μην το αναζητά επίμονα και απεγνωσμένα πολλές φορές, προκειμένου να διαπιστώσει εάν υφίσταται, εάν ενισχύθηκε ή αμβλύνθηκε, καθ’ ότι η διαδικασία αυτή από μόνη της το ενισχύει (φαινόμενο βιολογικής ανάδρασης –biofeedback loop-jastreboff 1990).

  2. Βελτίωση της ακοής.

    Εάν υπάρχει σημαντική βαρηκοΐα, με ακουστικά βαρηκοΐας. Με το ακουστικό μειώνονται οι εμβοές και βελτιώνεται η ακουστική ικανότητα. Ενισχύοντας τους ήχους του περιβάλλοντος οδηγούμεθα σε κάλυψη των εμβοών.

  3. Συσκευές εκπομπής ήχων για ηχοκάλυψη.

    Υπάρχουν ειδικές προς το σκοπό αυτό συσκευές που αναπαράγουν ήχους της φύσης ευχάριστους, όπως π.χ. το θρόισμα φύλλων ή το κελάρυσμα ρυακιού, αλλά εξ’ ίσου καλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ένα απλό τρανζίστορ, κατά τη διάρκεια του νυχτερινού ύπνου, συντονισμένο σε «νεκρή» συχνότητα, όπου παράγεται χαρακτηριστικός «παρασιτικός» ήχος σε χαμηλή ένταση.

  4. Φάρμακα.

    Βελτιωτικά της κυκλοφορίας του αίματος -αγγειοδιασταλτικά, αντιισταμινικά- και σε πρόσφατες μόνο εμβοές λιδοκαΐνη ή προκαΐνη και κορτιζόνη.

  5. Συσκευές εφαρμογής laser στον έξω ακουστικό πόρο.

    Πιθανόν αρκετά αποτελεσματική είναι η αντιμετώπιση των εμβοών με LLL-(low level laser)-τεχνική, η οποία εφαρμόζεται εδώ και δύο δεκαετίες, αρχής γενόμενης από τον Uwe Witt στο Αμβούργο, τον Lutz Wilden στο Bad-Fussing της Γερμανίας αλλά και από άλλους. Ημέθοδος είναι ασφαλής, περιορισμένου κόστους και απλή στην εφαρμογή της. Η άποψη του Wilden από to LLL Center του Bad-Fussing στη Γερμανία είναι ότι η ενέργεια του laser στο φάσμα του ερυθρού και του υπέρυθρου είναι ικανή να διεισδύσει στο έσω ους, εφαρμοζόμενη στον έξω ακουστικό πόρο και να διεγείρει τα μιτοχόνδρια των κυττάρων, τα οποία αυξάνουν την παραγωγή ενέργειας υπό τη μορφή του ATP, οδηγώντας σε αθρόα προσφορά ενέργειας ικανής να βελτιώσει ή και να επισκευάσει κυτταρικές ή ιστικές βλάβες, επαναφέροντας ένα σύστημα από μια δυσμενέστερη σε μια ευνοϊκότερη κατάσταση. Η αποτελεσματικότητα της μεθόδου μεταβάλλεται σε συνάρτηση με το χρόνο εφαρμογής της δέσμης laser στο αυτί (διάρκεια συνεδρίας σε λεπτά). Σύμφωνα με τους συγγραφείς, περίπου τα ¾ των ασθενών αναφέρουν ύφεση ή εξάλειψη των εμβοών,ενώ το ¼ καμιά μεταβολή.

  6. Ψυχοθεραπεία και αντικαταθλιπτικά.

    Η απαίτηση εξάλειψης των εμβοών εκφράζεται απ’ όλους τους ασθενείς ανεξαιρέτως, ιδιαίτερα τους νέους σε ηλικία, στους οποίους το σύμπτωμα μπορεί να έχει εισβάλει αιφνιδιαστικά μετά από ακουστικό τραυματισμό. Αντιθέτως, οι μεγαλύτεροι σε ηλικία και με χρόνια ακουστικά προβλήματα ασθενείς, όπως εκείνοι με ωτοσκλήρυνση ή πρεσβυακοΐα, ευκολότερα συμβιβάζονται με αυτές και αρκούνται στην απαίτηση σταθεροποίησης αυτών. Κάθε απόκλιση από τα ανωτέρω, όσον αφορά στο επερχόμενο αποτέλεσμα, ανάλογα και με το γενικότερο ψυχολογικό, πνευματικό και κοινωνικό status του ασθενούς, μπορεί να οδηγήσει σε αποσταθεροποίηση της κοινωνικής δραστηριότητας και του συναισθήματος με εκδηλώσεις μελαγχολίας, μειωμένης αυτοεκτίμησης και προσκόλληση στο σύμπτωμα. Εύκολα διαγιγνώσκονται οι συγκεκριμένοι ασθενείς και πιθανόν να είναι αναγκαίο να παρασχεθεί ψυχοθεραπεία και αντικαταθλιπτική αγωγή.

  7. Μέθοδος επαναπροσδιορισμού του ουδού των εμβοών μέσω επανεκπαίδευσης.

    (trt-tinnitus retraining therapy/ Jastreboff 1990).

    Mε τη μέθοδο αυτή, η οποία σημειωτέον αποτελεί πιθανόν τη μεγαλύτερη καινοτομία από πλευράς ανάλυσης και προσέγγισης του ζητήματος των εμβοών, επιχειρείται η εκπαίδευση του ακουστικού συστήματος και η ανάπτυξη ανοχής προς το σύμπτωμα.Η μέθοδος φέρει σημαντικό κόστος, πολύμηνη προσπάθεια (9-14 μήνες) και παρακολούθηση από διάφορες ιατρικές ειδικότητες. Πραγματοποιείται η εφαρμογή ειδικών συσκευών εμβοών (μοιάζουν με ακουστικά βαρηκοΐας και μπορούν να συνδυαστούν με αυτά), οι οποίες εφαρμόζονται αμφοτερόπλευρα, ανεξάρτητα από το εάν το πρόβλημα είναι μονόπλευρο ή αμφοτερόπλευρο. Εκπέμπουν ηχητικό ερέθισμα χαμηλής έντασης εντός του φάσματος συχνοτήτων των εμβοών, οι οποίες έχουν αρχικώς προσδιοριστεί. Η αποτελεσματικότητα ανέρχεται στο 50-80%.

  8. Διατροφικα συμπληρώματα, βιταμίνες, αντιοξειδωτικά.

    Στα συμπληρώματα διατροφής εξέχουσα θέση καταλαμβάνει, σε πολλές χώρες, το εκχύλισμα φύλλων του φυτού ginkgo biloba, που περιέχει φλαβονοειδή που δρουν αντιοξειδωτικά, καθώς και γκινγκολίδες A και B, εκ των οποίων η A ενισχύει την νευρογέννεση, ενώ η Β έχει αντιπηκτική δράση.
    Βιταμίνες C, D ,E.
    Άλλα αντιοξειδωτικά όπως ο ψευδάργυρος και η ρεσβερατρόλη του κόκκινου κρασιού.

Βιβλιογραφία:

  1. Βαρηκοΐα-εμβοές-ίλιγγος. Αδαμόπουλος. Αθήνα, 1989
  2. Ακοολογία/Κ.Παπαφράγκου. Αθήνα,1996
  3. Checkliste. Hno Heilkunde, W.Arnold, U.Ganzer. Thieme Verlage. Stuttgart, N.Y,1997.
  4. Goodey R.J.Drugs in the treatment of tinittus.London, Pitman books, 1981.
  5. Jastreboff Pj, Jastreboff MM. Tinnitus retraining therapy (trt) as a method for treatment of tinnitus and hyperacusis patients. J Αm
  6. Αcad Αudiol 2000; 11:162-177.
  7. Jenner HP. Systematic classification of tinnitus. 1999.
  8. Mc Fadden D. Tinnitus, facts, theories and treatments. National Washington DC, 1982.
  9. Tondorf J. Acute cochlear disorders.Ann.Οtol.Rhinol.Laryngol. 89:353/1980.
  10. Vermon J.A. Tinnitus masking. London, 1981.